Wat is een plug-in hybride?

Plug-in hybride aandrijving is inmiddels behoorlijk ingeburgerd heeft dus weinig uitleg meer nodig. In het kort komt het erop neer dat een elektromotor de brandstofmotor ondersteunt. De elektriciteit haalt de elektromotor uit een batterij, die met een stekker wordt opgeladen. Vandaar de naam plug-in hybride. De batterij wordt onderweg ook een beetje opgeladen door af te remmen op de elektromotor in plaats van met de remmen. Vaak wekt ook de brandstofmotor stroom op zodra dat nodig is.

Soorten plug-in hybrides

Hoewel plug-in hybridetechniek in grote lijnen altijd op hetzelfde neerkomt, zijn er wel een aantal variaties. Zo zijn er tegenwoordig ook plug-in hybrides waarbij de elektromotor de boventoon voert en de brandstofmotor juist ondersteuning biedt. Voor de aandrijving van de wielen, het opladen van de batterij of allebei. Soms drijft de brandstofmotor zelfs überhaupt niet de wielen aan. Bij veruit de meeste plug-in hybrides is het zo dat zowel de brandstof- als elektromotor de wielen kunnen aandrijven en ondersteuning aan elkaar bieden.

Hoeveel verbruikt een plug-in hybride?

Het verbruik van een plug-in hybride verschilt natuurlijk per auto, maar eigenlijk nog meer op basis van hoe je de plug-in hybride gebruikt. Wie per rit hooguit enkele tientallen kilometers rijdt en steeds met volledig opgeladen batterij vertrekt, verbruikt zelden een druppel brandstof. Wie veel lange snelwegritten maakt en/of de batterij zelden oplaadt, is nauwelijks zuiniger uit dan met een gewone hybride of zelfs een ‘volledig brandstof’ auto.

Officieel verbruik

Om het brandstof- en energieverbruik van in Europa verkochte auto’s vast te stellen, wordt de WLTP-testcyclus gebruikt. Het komt erop neer dat iedere auto een gestandaardiseerde route rijdt, die representatief is voor de gemiddelde Europese autorit. Dit officiële WLTP-verbruik wordt in de eerste plaats gebruikt om nieuwe auto’s objectief met elkaar te kunnen vergelijken.

Onterecht belastingvoordeel?

In veel landen heeft het WLTP-verbruik ook invloed op autobelastingen, zo ook in Nederland. Vanwege het zeer lage WLTP-brandstofverbruik hebben plug-in hybrides bij ons de nodige belastingvoordelen. Door de lage CO2-uitstoot valt het bpm-bedrag laag uit en tot een paar jaar geleden betaalden zakelijk rijders een lager bijtellingstarief (en aanvankelijk zelfs helemaal geen bijtelling). Ook komen bijna alle plug-in hybrides vanwege de lage uitstoot tot 2024 in aanmerking voor korting op de wegenbelasting.

Zoals beschreven hangt het praktijkverbruik sterk af van hoe je met een plug-in hybride om gaat. Sommige van die zakelijk rijders kozen alleen maar een plug-in hybride voor het bijtellingsvoordeel en laadden nooit de batterij op. Tja, dan komt van dat zeer lage brandstofverbruik weinig terecht. Plug-in hybrides kregen en krijgen dus onterecht belastingvoordelen, aldus critici. Maar hoe is de praktijk?

In de praktijk: toch best zuinig

Tegenwoordig worden plug-in hybrides lang niet meer alleen gekozen door ‘bijtellingprofiteurs’. In tegendeel, want bijtellingsvoordeel is er niet meer. Een plug-in hybride wordt tegenwoordig dus gekozen door mensen die echt brandstof willen besparen. Dat blijkt ook uit een onderzoek dat Ford uitvoerde op basis van geanonimiseerde gegevens van Kuga PHEV-rijders.

Wat blijkt? De plug-in hybride Ford Kuga’s leggen tweederde van alle ritten volledig elektrisch af. In totaal is dat goed voor de helft van het aantal kilometers dat met de Ford Kuga PHEV’s wordt gereden. Veel eigenaren halen met hun Ford Kuga PHEV bovendien een volledig elektrische actieradius die groter is dan de officiële WLTP-waarde van 56 kilometer.

De praktijktest: WLTP ruimschoots verslagen

Met zo’n zelfde Ford Kuga PHEV nemen we de proef op de som. Er is een route uitgestippeld over voornamelijk N-wegen, een paar stukjes snelweg en over landelijke weggetjes. De route is 80,5 kilometer lang. Ruimschoots langer dan de WLTP-actieradius van 56 kilometer. Toch leggen wij van die 80,5 kilometer liefst 76,4 kilometer volledig elektrisch af.

Een beetje context is natuurlijk wel op zijn plaats. Ten eerste werkten de weersomstandigheden mee. Het was een dag met niet al te veel wind en de temperatuur lag rond de twintig graden. De airco, een flinke stroomverbruiker, hoefde dus niet aan. Ook hebben we tijdens het rijden ons best gedaan om zo zuinig mogelijk te rijden. Naast het toepassen van ‘het nieuwe rijden’ hielden we het op de snelweg bij 90 km/u tussen de vrachtwagens en voor zover we daar geen ander verkeer mee hinderden bleven we ook op andere wegen 10 km/u onder de maximumsnelheid.

Conclusie: zo zuinig is een plug-in hybride in de praktijk

Onze actieradius van 76,4 kilometer is dus wellicht een beetje overdreven vergeleken met de ‘echte’ praktijk. Aan de andere kant waren we met een ‘normaal’ rijgedrag op deze testroute ook zeker wel verder gekomen dan de officiële 56 WLTP-kilometers.

De belangrijkste conclusie van de praktijktest is dan ook dat er genoeg omstandigheden zijn waaronder je de officiële WLTP-waarden ruimschoots kunt overtreffen, soms zelfs met gemak. Als je de plug-in hybride voor iedere rit maar netjes oplaadt, dan behaal je zelfs bij lange ritten en/of veel snelwegkilometers een groot voordeel ten opzichte van een brandstofauto en zelfs een traditionele hybride. Verder blijkt dus uit het onderzoek dat eigenaren van een plug-in hybride hun auto tegenwoordig daadwerkelijk gebruiken zoals bedoeld. De stelling dat een plug-in hybride in de praktijk helemaal niet zuinig is, blijkt dus officieel onjuist.