Witkar, een idee van Luud Schimmelpennink

De Witkar is bedacht en ontworpen door Luud Schimmelpennink. Hij wilde met het voertuig iets doen tegen de verkeersproblemen in Amsterdam, want die stad slibde dicht. Het idee was vrij simpel: waarom moest iedereen een eigen auto hebben? Feitelijk was de Witkar een voorproefje van alle microcars die we tegenwoordig kennen in de vorm van de Opel Rocks Electric of Microlino. De Witkar was ook de eerste deelauto ter wereld.

Geïntroduceerd in 1972

De Witkar werd geïntroduceerd in 1972. In het begin moest je nog met munten betalen, maar al snel kon je dit met een eigen, gecodeerde magneetsleutel doen. Een nadeel van de Witkar was de beperkte actieradius. Het voertuig moest vrij vaak opgeladen worden. De techniek was simpelweg nog niet rijp genoeg voor het achterliggende idee van een deelauto. In 1974 werd het eerste elektrische oplaadstation voor de Witkar geopend, snel gevolgd door drie andere stations. Maar een groot succes werd het model niet, hoewel het Witkar-project wel aardig wat jaren bestond.

Abonnement

Je kon gebruik maken van een Witkar door jaarlijks 25 gulden te betalen, alsook 10 cent per afgelegde kilometer. Feitelijk was het dus betalen voor gebruik, met een jaarabonnement. Enkele duizenden Amsterdammers werden lid van de vereniging, maar uiteindelijk werd het project in 1988 in de ijskast geparkeerd. De allerlaatste Witkar werd op 14 januari 1988 van straat geplukt. Er zijn in totaal 38 exemplaren gebouwd, waarvan een prototype, twee exemplaren voor 1962, een reeks van tien exemplaren met wielen van 40 centimeter in diameter en een tweede serie van 25 stuks met grotere wielen.

Cilindervorm op ‘drie’ wielen

Uniek aan de Witkar is de vorm: een cilindervorm op drie wielen. Dat zie je ook niet elke dag. Oké, eigenlijk staat hij gewoon op vier wielen, maar de achterwielen staan heel dicht bij elkaar. Onderhuids schuilt een 24 volt elektromotor van 2.000 watt. Met een gewicht van 452 kilogram kon de Witkar een topsnelheid halen van 30 km/u. De actieradius van het model kwam uit op 15 kilometer.

Leuk mobiliteitsverhaal

Achter de Witkar schuilt dus een leuk en uniek mobiliteitsverhaal. Om die reden verdient het model een plek in het Louwman Museum in Den Haag, want het museum toont de opkomst van mobiliteit op alle mogelijke manieren. Aangezien de Witkar een Nederlandse ontwikkeling was, hoort er een exemplaar thuis in het museum. Een ding is in ieder geval zeker: deze ‘rijdende telefooncel’ kwam simpelweg te vroeg. Moderne microcars zijn wat dat betreft veel bruikbaarder, met een topsnelheid van 45 km/u of hoger en een actieradius waar je de dag mee door kan komen.