Ford zorgde in 2005 met de toen nieuwe Mustang voor een wederopleving van het traditionele muscle car-segment. Twintig jaar later houdt Ford de traditionele muscle car als enige in leven. De nieuwe Dodge Charger, ook meteen opvolger van de Challenger (rijtest), heeft een zes-in-lijn of zelfs elektrische aandrijving. De Camaro is er geheel niet meer. De huidige, zevende generatie Ford Mustang is – naast een 2,3-liter viercilinder – gewoon weer leverbaar met 5,0-liter V8. Dat is zelfs de enige motor die officieel in Europa (en dus ook Nederland) wordt aangeboden. Niet fijn voor de bpm, wel voor de beleving.

Kleine meerprijs voor het topmodel

Juist die torenhoge bpm zorgt in Nederland voor een interessant effect. Enerzijds brengt die aanschafbelasting de vanafprijs op 137.400 euro. Dat is even slikken. Aan de andere kant hoef je daarna nog ‘maar’ 12.950 euro bij te leggen voor het 334 kW (453 pk) sterke topmodel Dark Horse. Als je dan toch in deze prijsklasse zit, is de keuze snel gemaakt: het laatste stapje naar die Dark Horse neem je ook.

De Dark Horse is ook de versie die ik van Ford meekrijg. Een preproductie-exemplaar, vandaar de kleinere spoiler. Dit is waarschijnlijk de laatste (traditionele) muscle car die officieel in Nederland te koop is, dus wil ik ook maximaal genieten. Met het topmodel en… een ritje naar de Nürburgring. Het aanbod om daar aan te sluiten bij een meeting met Mustang Dark Horses, georganiseerd door de Ford Performance Club België & Luxemburg, sla ik natuurlijk niet af.

Ford Mustang Dark Horse maakt direct indruk

Het genieten begint al voor we een meter hebben gereden. Na een druk op de startknop klinkt een imposante, donkere roffel. Versterkt doordat het toerental kort na het starten wat hoger wordt gehouden. Overigens heeft de uitlaat ook een stille modus, handig voor als je ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat door je wijk rijdt. Voor de rest zouden we niet weten waarom je het geluid zou willen dempen. Hoger in de toeren zwelt de donkere roffel aan tot een hamerende brul. Hier kan ik wel aan wennen.

De Dark Horse is leverbaar met handgeschakelde zesbak en met de bekende tientrapsautomaat. Ik rij met de handbak. De koppeling is communicatief, met een precies goede zwaarte. Schakelen gaat wat hakerig, maar wel met een prettige stevigheid. Het onderstel – in Comfort-rijmodus – biedt een goede balans tussen sportieve stevigheid en comfortabele demping. Het is wat harder dan bij de gemiddelde auto, maar dat zorgt juist wel voor een goede snelheidsbeleving.

Oncomfortabel is het dus niet, maar ik vraag ik mij wel af hoelang de nauw omsluitende Recaro-sportstoelen comfortabel blijven op de lange snelwegrit die voor de boeg staat. Die zorg blijkt onterecht, al hangt het een beetje van je postuur af. De stoelwangen zijn namelijk niet instelbaar. In mijn geval bieden ze gelukkig een precies goede pasvorm.

Rijassistenten…

Onderweg maak ik al snel een tussenstop om wat ‘assistentiesystemen’ uit te schakelen. De rijstrookbegeleiding grijpt op zich mooi subtiel in (daarin is Ford een van de betere), maar wel iets te voorbarig. Veel vervelender zijn de onterechte waarschuwingen dat ik mijn handen aan het stuur moet houden. Gelukkig kan de lane assist uitgeschakeld met een sneltoets op het stuur.

Ook hinderlijk is de wettelijk verplichte snelheidswaarschuwing, die al piept bij 1 km/u ‘te snel’. Voor het uitschakelen hiervan moet je helaas met vijf handelingen allerlei menu’s in. De eerste keer is het ook even zoeken welke menu’s je daarvoor moet hebben. Vandaar dat ik de auto even aan de kant zette. Na iedere herstart van de motor moet je dit – vanwege wetgeving – weer opnieuw doen. Uiteindelijk weet je je weg door de menu’s snel te vinden, maar waarom is hier niet ook gewoon een sneltoets voor?

Ford Mustang Dark Horse is verrassend… zuinig?

Waar de Mustang positief mee verrast is het verbruik. Niet het belangrijkste aspect van een auto zoals deze, maar toch. Het WLTP-verbruik is 12,2 l/100km (1 op 8,2), maar na een tijd lang netjes 100 km/u rijden geeft de boordcomputer tot mijn verbazing een verbruik van 8,5 l/100 km (1 op 11,8) aan. Dat is een wel heel groot verschil – in positieve zin. Op de Autobahn – in dit geval met 130 km/u – loopt het verbruik wel iets op, maar het blijft ruim boven 1 op 10.

Zelfs rijplezier in de file

Bij de onvermijdelijke Baustelle blijkt de Ford Mustang Dark Horse zelfs in de file rijplezier te bieden. Het automatische tussengas bij terugschakelen (kan ook uit) is in deze omstandigheden niet nodig, maar klinkt wel lekker. Hetzelfde geldt voor de bijna Scania V8-achtige roffel die klinkt bij lage toerentallen.

Mustang-meeting bij de Ring

Bij de Nürburgring komen we op initiatief van de Ford Performance Club samen met tien andere Ford Mustang Dark Horse-eigenaren. Hoewel de club zich op België en Luxemburg richt, zijn er ook diverse Duitsers bij het gezelschap. De Ford Performance Club heeft zelfs ook circuitbeest Dark Horse R geregeld. Na het verzamelen op de parkeerplaats is het tijd om de Ring op te gaan. Eerlijk gezegd ontstaat nu wel enige spanning. Ik heb wel wat circuitervaring, maar de Nürburgring is een klasse apart. Het legendarische circuit heeft niet voor niets de bijnaam De Groene Hel. Bovendien moet de Mustang nog meer dan andere testauto’s heel blijven, want hij is al verkocht.

Gelukkig blijkt dat allemaal mee te vallen. Ten eerste is de Ring voor ons afgehuurd en beginnen we met twee rondes voor fotografie. Er is dus geen ander verkeer en we kunnen rustig het circuit leren kennen. Ook als we daarna een paar rondes vrij mogen rijden, is het niet de bedoeling dat we echt gaan racen en de limiet opzoeken.

Ford Mustang Dark Horse krijgt de sporen

Toch is er zeker wel ruimte om de teugels te laten vieren en de Mustang de sporen te geven. Ook op hogere snelheid blijkt de wegligging in de uitdagende bochten van de Ring dik in orde. Wat dat betreft heeft de traditionele muscle car de afgelopen jaren echt stappen gezet, dit is gewoon op ‘Duits niveau’. Bovendien is de Mustang communicatief en daardoor verrassend toegankelijk.

Mede dankzij de nauw omsluitende sportstoelen voel je goed aan wat de auto doet. Ruiter en paard zijn bijna één. De versnellingsbakverhoudingen zijn bovendien (zeer) lang, waardoor je bijna iedere snelheid in iedere versnelling kunt rijden. Ook wanneer de bochten van de Ring even je aandacht opeisen, leg je dus niet snel de verkeerde versnelling in. Het is bijna een CVT, in positieve zin des woords. Welk verzet je ook kiest, de V8 zet zijn vermogen en trekkracht toch wel om in acceleratie. Met heerlijke soundtrack.

(Niet) uit met de pret

Na drie rondes zit het feest erop. Dat geeft niet, want drie rondes Nürburgring betekent zo’n 60 kilometer puur rijplezier, zeker in een Mustang. Op de terugreis naar huis bewijst hij wederom dat hij je ondanks de sportieve insteek ook comfortabel over lange afstanden kan vervoeren.

Na het Nürburgring-avontuur resteren nog twee dagen in Nederland om (na) te genieten van de Mustang. In Nederland kan je bijna nergens zijn potentieel echt aanspreken, maar dankzij de geweldige soundtrack zit je ook op lage snelheden met een grote glimlach op je gezicht. Opnieuw bewijst de Ford Mustang Dark Horse bij iedere snelheid rijplezier te bieden.

Waar is dat feestje…?

Het prijskaartje zorgt ervoor dat we de nieuwe Ford Mustang in Nederland waarschijnlijk maar weinig gaan zien. Dat is jammer, want dit is misschien wel de Mustang op zijn best. Qua rijeigenschappen en interieurafwerking zit de aloude muscle car inmiddels echt op Europees niveau, terwijl de V8 nog steeds zorgt voor de traditionele rijbeleving die de grote aantrekkingskracht van een muscle car vormt. Die compacte hatchback mag dan naar een feestje zijn vernoemd, de Mustang is dat pas echt.

Evenement op de Nürburgring en bijbehorende foto’s op het circuit met dank aan de Ford Performance Club.