Op invitatie van Nissan verschijn ik dinsdagochtend vroeg (wekker 5.00 uur) op Schiphol. Voordeel: zonder vertraging over de A4, soepel langs de onbemande Koninklijke Marechaussee-controle. Ik zoek de vlucht KL 1665 naar Barcelona op de borden. In de Spaanse badplaats wacht namelijk een chartervlucht. Bestemming: Errachidia, Marokko. Bij de gate in Amsterdam hebben we elkaar inmiddels gevonden. ‘We’ zijn zes collega-journalisten en de PR-man van Nissan. Ik wrijf het slaap uit mijn ogen en check mijn reis in op Facebook.

Very special

Na zes uur reistijd en vijf dubbele espresso’s landen we op het vliegveld van Errachidia. Nou ja, vliegveld. Lees: een plak asfalt in een wereld van zand. Het regent lichtjes. Is very special here, hoor ik. Het maakt het welkomstcomité niets uit; vijf heren in woestijngewaad trommelen en dansen er vrolijk op los. Ze staan voor een hele rits Nissans NV300, een van de auto’s waarvoor we hier zijn. De bedrijfsauto is volledig vernieuwd.

[gallerij-2]

Felrood, maar niet sexy

De NV300 is de vervanger van de Primastar en positioneert zich tussen de (e-)NV200 en NV400 in het gamma. ‘Ja, deze auto maakt het bedrijfswagenaanbod van Nissan compleet,’ merkt een journalist uit België op. Zij zijn, samen met de Britten, met ons in de Barcelona-charter gestapt. Meteen toegegeven, een bedrijfsauto als de NV300 is niet sexy. Flexibel en praktisch, ja, dat is ie wel. Leverbaar als gesloten bestelwagen, met dubbele cabine, als combi voor personenvervoer en met platform-cabine voor verschillende opbouwvarianten.

We rijden in een felrode dubbele-cabineversie in duo’s richting koffiestop 1. Het verkeer is chaotisch. Veel volgeladen, stokoude E-Klasses. Pruttelende Puchjes. En ook klevende Land Cruisers. Politie kom je op de lange weg regelmatig tegen, stilstaand in de berm. Zwaar bewapend en turend naar het passerende blik. Wij mogen door. De NV300 verteert de gaten in de weg ondertussen prima. Met z’n relatief stille turbodieselmotor en uitgebreide technologie (camera’s, multimediascherm, rijhulp- en veiligheidssystemen), waan je jezelf bijna in een crossover.

Grand Canyon-achtig

Bij de koffiestop is het uitzicht prachtig, Grand Canyon-achtig zelfs. Dwars door twee grote rotspartijen kruipt een strook van groen het zicht uit. M’n co-driver acht zijn kans schoon en loopt op het lokale verkoopkraampje (een soort behangtafel met stenen) af. Na een kwartier onderhandelen showt hij zijn aanwinsten: drie kleine fossieltjes. ‘Voor het thuisfront, kunnen ze zo aan een ketting hangen. Hij vroeg 20 euro, maar ik heb ze voor de helft,’ zegt hij trots. Terug in de auto blijkt er één stuk.

[gallerij-1]

In colonne

We zijn bijna bij het hotel. Kasbah Hotel Xaluca Arfoud in het woestijnplaatsje Erfoud, voor de Booking.com-checkers. Een mooi Marokkaans-westers hotel, dat weelde ademt als je het afzet tegen de omgeving. Centraal ligt een zelfgemaakte oase, inclusief poolbar. Bij de avondpresentatie horen en zien we het: morgen is de grote dag. Dan rijden we in colonne van oersterke pick-ups door de Sahara. Over zandduinen. Een niet-echt-stiekeme-droom die uitkomt.

[gallerij-3]

Binnenkort deel II.