Autotest – Jeep Renegade 1.3 T 150 DDCT Limited (2019)
Grote Jeep in zakformaat
Door Niels Janson. Autoliefhebber in hart en nieren. Heeft een brede interesse en houdt van bijna alle soorten auto's, ook in miniatuur. Heeft in het bijzonder een zwak voor oude Amerikanen en rijdt zelf met plezier in een Buick Regal uit 1994. |
Bij de facelift van de Jeep Renegade werd de 1.4-liter benzinemotor vervangen door een 1.3T, die dankzij de turbo toch krachtiger én zuiniger is. Hoe dat in de praktijk bevalt? Wij zochten het uit.
Offroad rijden
In 2014 introduceerde Jeep de Renegade om het modellenaanbod aan de onderkant aan te vullen. Zo kon men meer voet aan de grond krijgen in Europa en andere werelddelen waar veel vraag is naar (relatief) compacte modellen. De Renegade wordt gebouwd op hetzelfde platform als onder andere de Fiat 500X en is onderhuids dan ook grotendeels gelijk. Wel heeft de Renegade een volledig eigen carrosserie en is hij – afhankelijk van de uitvoering – beter geschikt voor offroad rijden.
Gegroeid
Vanbuiten ziet de Renegade er nog redelijk compact uit, maar eenmaal achter het stuur lijkt de auto te zijn gegroeid. Je zit vrij ver van de voorkant, een gevoel dat verder wordt versterkt doordat de motorkap vlak en vierkant is. Qua beleving heb je het idee in een van de grotere Jeep-modellen te zitten. Wat ons betreft een pluspunt. In dat opzicht is de ‘kleine’ Renegade alvast een volwaardige Jeep.
Geluid
De voor een moderne auto best steile voorruit zorgt niet voor windgeruis. Op de snelweg zijn hoofdzakelijk de banden te horen. Pas tegen de 130 km/u klinkt er een subtiel geruis rond de spiegels. Ook voor het kunnen zien van stoplichten is de steile voorruit geen probleem. Het ‘radarblok’ achter de binnenspiegel is in dat opzicht hinderlijker. Rechts naast de weg geplaatste stoplichten vallen daar vaak precies achter.
Robuust
Het interieur van de Renegade is robuust vormgegeven. Een leuk detail is bijvoorbeeld de handgreep aan het dashboard voor de passagier. Ook zit het interieur vol met verwijzingen naar de oer-Jeep. Als je goed zoekt is onderaan de achterruit zelfs een yeti te vinden. Het zoeken naar dit soort ‘grapjes’ is een leuk spelletje. De gebruikte materialen kunnen tegen een stootje, maar voelen ook prettig aan. Zeker het met leder beklede stuurwiel.
Comfortabel
De stoelen zijn stevig, maar comfortabel. Ook lange ritten houden we er probleemloos op uit. Een passagier met rugklachten gaf zelfs nadrukkelijke complimenten voor het zitcomfort. De zijdelingse steun zou in vlotte bochten iets beter kunnen, maar gezien het karakter van de auto merk je dat in de praktijk alleen bij snelwegop- of -afritten met een krappe curve.
Ruim
Ook achterin biedt de Renegade veel ruimte voor zijn klasse. Met onze ca. 1,80 meter lengte kunnen we op de achterbank prima ‘achter onszelf’ zitten. De knieën komen in de buurt van de voorstoel, maar er niet tegenaan. De bagageruimte is met een inhoud van 351 liter niet uitzonderlijk groot, maar je raakt er nog steeds genoeg in kwijt. De bodem van de laadruimte is (optioneel) in hoogte verstelbaar, door de losse vloer op een andere hoogte te leggen.
In de hoge stand heb je vanaf de bumper een vlakke laadvloer, met daaronder een dubbele bodem. Zo kan je kleinere spullen uit het zicht opbergen. Met de vloer in de lage stand is de bagageruimte het grootst en blijft de tildrempel nog steeds beperkt. De bak voor het reservewiel zit onder de beide laadvloeren, maar daarin zit alleen een reparatiesetje. Een volwaardig reservewiel is optioneel.
Stevig
De Renegade is vrij stevig geveerd. Dat betekent aan de ene kant dat de auto zelfs in vlotte bochten mooi vlak blijft en op glad asfalt heb je er dan ook geen enkele last van. Verruil je het asfalt voor oud-Hollandse kinderkopjes, dan zou je toch wel een iets zachtere afstelling willen. Het is overigens zo dat de testauto een optionele, iets grotere velgmaat heeft dan standaard. Daardoor zijn korte oneffenheden iets beter te voelen, maar ook met kleinere velgen blijft de demping natuurlijk nog steeds vrij stevig. De Jeep stuurt fijn op bochtige wegen, maar vooral rond de middenstand zou de besturing iets lichter mogen zijn.
1,3-liter viercilinder
De testauto is uitgerust met de 1,3-liter viercilinder benzinemotor met 110 kW (150 pk). Zeker voor een viercilinder een ongebruikelijke motorinhoud. De motor wordt bij de Renegade altijd gekoppeld aan een zestrapsautomaat. De aandrijving gaat naar de voorwielen. Vierwielaandrijving kan ook, maar dan wordt het vermogen gelijk opgeschroefd naar 132 kW (180 pk). Ook krijg je dan een negentrapsautomaat. Die extra verzetten zorgen ervoor dat het verbruik in theorie gelijk blijft aan dat van de geteste voorwielaangedreven versie.
Praktijkverbruik
Het praktijkverbruik van de Renegade valt of staat met de rijstijl. Een sportieve rijstijl merk je al snel in het verbruik, maar met een rustige rijstijl is zonder al te veel moeite een gemiddeld verbruik van 1 op 14 te halen. Dat is op zich netjes, maar ook niet heel indrukwekkend voor een auto als dit. Wel komt het best dicht in de buurt van de opgegeven theoretische 1 op 15,6.
Vertraging
Hoe bevalt de 1.3-litermotor? Het moet toch gezegd: vooral opvallend is de vertraagde reactie op het gaspedaal. Bij een start vanuit stilstand met ingeschakeld start-/stopsysteem duurt het vaak bijna een seconde voordat we noemenswaardig van onze plek komen. Bij bijvoorbeeld het invoegen op een drukke rotonde moet je eigenlijk al beginnen met gas geven voordat je daadwerkelijk wilt gaan rijden. In mindere mate geldt hetzelfde voor een inhaalactie. In de loop van de testweek hebben we er redelijk aan kunnen wennen, maar bij situaties zoals op de rotonde blijft het hinderlijk.
Zuinigheid
Bij sommige auto’s is zo’n vertraagde reactie op te lossen met het inschakelen van een sportstand, maar die is er nu niet. De latere reactie op het gaspedaal is deels te verklaren doordat de motor onder de ca. 1.700 toeren nog niet zo veel van zijn vermogen vrijgeeft. Verder is het vooral een bewuste afstelling voor de zuinigheid, waardoor het ook bij hogere toeren nog wel merkbaar is.
Genoeg vermogen
De vertraagde reactie is jammer, want zodra de motor eenmaal reageert wil het blok echt wel. Geen moment hebben we het idee gehad vermogen te kort te komen, ook niet bij vlotte inhaalacties op de snelweg. Zeker in Nederland zouden we de zo’n 7.000 euro duurdere vierwielaangedreven versie met 180 pk lekker laten voor wat die is, aan deze 150 pk-versie heb je echt genoeg. De viercilinder houdt zich ook keurig op de achtergrond. Zelfs bij stevig optrekken om op de snelweg in te voegen blijft het bij een zacht gebrom.
Limited
We reden met de Limited-uitvoering. Dat is het eerste uitrustingsniveau na het instapmodel. De Limited heeft onder meer een met leder bekleed stuurwiel, luxer TFT-scherm tussen de tellers, mistlampen vóór, Front Collision Warning+ en ook vóór parkeersensoren. De testauto is verder nog voorzien van enkele aanvullende opties zoals lederen bekleding, Function-, Winter- en Visibility-pakketten, achteruitrijcamera en dodehoekdetectie. Veiligheidszaken als Lane Departure Warning en verkeersbordherkenning zijn standaard.
Navigatie met Life traffic
Het infotainmentsysteem kennen we uit de modellen van Fiat. Dat betekent dat we heel even moeten wennen aan sommige menustructuren, maar eenmaal gewend is het een prettig systeem. Met de navigatie hebben we wisselende ervaringen. Over het algemeen laat de navigatie zich helder bedienen en zijn de route-instructies duidelijk. Incidenteel maakte het systeem een foutje, maar in veruit de meest gevallen waren de gekozen routes gewoon logisch.
Files
Een verbeterpunt is de Live Traffic-functie. Het systeem herkent files, weet de vertraging goed in te schatten en verwerkt deze keurig in de verwachtte aankomsttijd. Op de routevoortgangsbalk wordt alleen niet weergegeven waar op de route de files staan, maar mits je niet te ver uitzoomt zijn deze wel te zien op de navigatiekaart.
Het echte verbeterpunt zit hem erin dat de navigatie ons geen enkele keer een alternatieve route aanbood om de file te omzeilen. Toch zou het systeem dat wel moeten doen. Als we ter vergelijk Google Maps er naast hielden, bleek er vaak toch wel degelijk een sneller alternatief te zijn…
Rijhulp
De rijstrookbegeleiding is er een van de goede soort. Hij grijpt pas in als het echt nodig is en dan nog is dat een rustige en geleidelijke ingreep. Met aangrenzende fietspaden kan het systeem niet overweg, maar dat geldt eigenlijk voor alle auto’s met dit rijhulpsysteem. Van de aanwezigheid van Front Collision Warning hebben we niets gemerkt. Dat is goed, want dat betekent dat het geen moment onnodig heeft gewaarschuwd. De verkeersbordherkenning herkent de geldende snelheden goed. Dat zien we allemaal wel eens anders, dus complimenten.
Prijzen en grijs kenteken
De Jeep Renegade is er in Nederland vanaf 26.240 euro. In deze Limited-uitvoering staat hij vanaf 28.490 euro in de prijslijst en met de geteste 1.3-litermotor erbij wordt dat 32.490 euro. Inclusief aanvullende opties komt de testauto op een catalogusprijs van 37.305 euro. Bijzonder is dat de Renegade ook leverbaar is in besteluitvoering voor grijs kenteken. Dan beginnen de prijzen al bij 19.219 euro. Jeep biedt vijf jaar garantie, kilometervrij.
Conclusie
Hoewel stuurgevoel en onderstel klaar zijn voor een sportieve rit, is de Jeep Renegade duidelijk een auto om rustig mee te cruisen. Daar is de auto in zijn geheel toch vooral op afgestemd. Zeker gezien de wat trage reactie op het gas, waar we toch wel aan hebben moeten wennen. Voor dat cruisen zou het onderstel nog wel iets zachter mogen en de besturing lichter, maar de Renegade blijft ook nu al een comfortabele auto. Ook langere ritten hebben we er probleemloos in uitgehouden. De Renegade biedt een goed zitcomfort, is ruim voor zijn afmetingen en met zijn robuuste uiterlijk onderscheidt hij zich van de massa. Mede door de hoge zitpositie biedt de Renegade je hetzelfde gevoel als een groot Jeep-model.