Auto’s van Toen: Triumph 1300-1500, Toledo en Dolomite
Sedan met voor- en achterwielaandrijving
 |
Door Paul Spek. Als (model)autoliefhebber schrijft hij wekelijks de rubrieken AutoRAI in Miniatuur en Auto’s van Toen. Rijdt een smart citycoupé en een Ford Streetka. |
De Triumph Dolomite die in 1971 verscheen, had een eigenaardige ontstaansgeschiedenis. De conservatieve sportsedan begon zijn carrière in 1965 als een technisch vooruitstrevende sedan, die steeds sportiever, maar ook steeds conventioneler werd.
Groeikansen
In de jaren zestig stond Triumph vooral om zijn sportauto’s bekend, al produceerde het ook de Herald. Met de massamotorisering zag Triumph groeikansen met een vooruitstrevende compacte sedan. De ontwikkeling daarvan ging in 1962 van start, in eerste instantie als opvolger van de Herald, die niet zo goed verkocht als gehoopt.
Streven naar vernieuwing
Standard Triumph was in 1961 overgenomen door truckfabrikant Leyland en met de plotseling beschikbare financiën zette het in op vernieuwing. De nieuwe auto kreeg onder meer voorwielaandrijving, onafhankelijke wielophanging, een kleine draaicirkel en de versnellingsbak ónder de motor voor een korte neus.
“De nieuwe Triumph kreeg onder meer voorwielaandrijving, onafhankelijke wielophanging en de versnellingsbak ónder de motor”
Michelotti
De sedan werd voorzien van een zelfdragende vierdeurscarrosserie, ontworpen door het Italiaanse designhuis Michelotti, in dezelfde stijl als de grote sedan waaraan Triumph werkte, de 2000. De ontwikkeling van de kleine Triumph-sedan verliep bijzonder vlot, maar doordat de verkopen van de Herald die hij moest vervangen, toenamen en de kosten van de moderne techniek opliepen, richtte Triumph zich op een wat hogere doelgroep.
Triumph 1300
De Triumph 1300 maakte veel indruk toen hij in 1966 op de markt verscheen. Hij was vrij luxe, best wel een beetje sportief maar door zijn techniek ook duurder dan andere auto’s in zijn klasse – een premium auto dus.
Twee sporen
Omdat Triumph het ondertussen tóch tijd vond voor een vervanger van de goedkope Herald, koos het voor een ‘tweesporenbeleid’. Ten eerste gaf Triumph de 1300 een facelift, met een nieuwe neus met dubbele koplampen en een andere, langere achterzijde. De kostbare onafhankelijke achterwielophanging werd vervangen door een starre achteras. Dat ging nauwelijks ten koste van het sportieve weggedrag van de auto. Met een grotere motor kreeg deze versie de naam Triumph 1500.
“Triumph gaf de 1300 een facelift, een grotere motor en verving de kostbare onafhankelijke achterwielophanging door een starre achteras”
Toledo
Tegelijk ontwikkelde de fabrikant een eenvoudigere versie van de 1300, die dan toch de Herald ging vervangen. Die kreeg áchterwielaandrijving via een starre achteras en ook een eenvoudiger interieur om de kosten verder te drukken. Michelotti ontwierp voor deze versie een nieuwe carrosserievariant met twee deuren, vierkante koplampen en een kort kontje. Deze versie doopte Triumph Toledo. Beide nieuwe varianten verschenen in 1970 op de markt; de oorspronkelijke Triumph 1300 verdween een jaar later.
“Tegelijk ontwikkelde Triumph een eenvoudigere versie, met áchterwielaandrijving, een starre achteras en een tweedeurscarrosserie”
Mix
Zoals zo vaak bij Engelse autofabrikanten, speelde ook bij Triumph geldnood een belangrijke rol bij de ontwikkeling van nieuwe modellen. Het volgende ‘nieuwe’ model was een mix van de aandrijflijn van de Toledo, de body van de 1500 en de 1.850 cc-motor die Triumph oorspronkelijk voor Saab had ontwikkeld.
Dolomite
De nieuwe loot aan de Triumph 1300-stam werd ontwikkeld in 1969 en 1970 en kreeg de naam Dolomite. Vanwege de inmiddels spreekwoordelijke stakingen in de Britse industrie moest Triumph de introductie van de Dolomite uitstellen omdat er nog niet genoeg auto’s waren geproduceerd.
Drie modellen, bijna dezelfde body
Inmiddels had Triumph drie modellen die in de basis dezelfde carrosserie hadden: de Toledo met de korte kont en achterwielaandrijving, de 1500 met lange kont en voorwielaandrijving en de Dolomite met lange kont en áchterwielaandrijving.
“Inmiddels had Triumph drie modellen die in de basis dezelfde carrosserie hadden: de Toledo met achterwielaandrijving, de 1500 met voorwielaandrijving en de Dolomite met achterwielaandrijving”
Dolomite Sprint
De Dolomite viel in de smaak bij de Britse autopers. Met zijn hoge topsnelheid en sportieve wegligging lag de vergelijking met de sportieve sedans van BMW en Alfa Romeo voor de hand. Maar er zat nog meer in de pijplijn: Triumph vergrootte de cilinderinhoud tot 2,0 liter en voorzag hem van een cilinderkop met zestien kleppen! Deze Sprint-versie had een vermogen van 94 kW (127 pk) en een topsnelheid van bijna 190 km/h. Bekijk onderstaand filmpje maar.
Primeurs
De Triumph Dolomite Sprint was de eerste productieauto die standaard was voorzien van een zestienkleppenmotor en ook de eerste Engelse sedan die standaard werd geleverd met lichtmetalen wielen. Ondertussen had Triumph ook de 1500 onder handen genomen en voorzien van achterwielaandrijving. Eigenlijk best bizar dat een autofabrikant een model ‘terug’ ontwikkelt van moderne voorwielaandrijver naar conventionele, maar sportieve achterwielaandrijver.
“Alle modellen kregen in 1975 dezelfde carrosserie en dezelfde naam. De Triumph Dolomite ging in 1980 uit productie.”
LEES OOK: AutoRAI in Miniatuur Triumph Dolomite Sprint van Vanguards
“Eigenlijk best bizar dat een autofabrikant een model ‘terug’ ontwikkelt van moderne voorwielaandrijver naar conventionele achterwielaandrijver.”
