Honda Civic opvolger van Honda’s Kei car

Vorig jaar hebben we hier de Honda S600-S800 al besproken – een sportieve afgeleide van de N600. Dat minuscule autootje was de exportversie van de N360 – een echte Kei car, de kleinste klasse auto’s in Japan. De Honda Civic was de opvolger van de N600 – en hij was in alle opzichten groter. Maar het was met een lengte van 3,55 m nog steeds een klein autootje.

Fastback

De tweedeurs Civic werd in juli 1972 gelanceerd. Hij had een schuine achterkant, maar geen grote achterklep. De kofferdeksel scharnierde onder de achterruit – het was dus een zogenoemde fastback. In september van dat jaar kwam de Civic echter alsnog met een ‘derde deur’ – een klein klepje dat weliswaar boven de achterruit scharnierde, maar nog niet eens tot het achternummerbord reikte. Honda hield overigens de tweedeursvariant gewoon in het programma.

“De eerste Civics hadden geen grote achterklep. Maar kort na de introductie kwam hij alsnog met een klein derde deurtje”

Vier deuren – nog steeds een fastback

In 1973 introduceerde Honda de Civic ook met vier deuren – en opnieuw een kleine achterklep. Eind 1974 verscheen de vijfdeurs stationwagon, die niet alleen een langere wielbasis had, maar ook zo’n 33 centimeter langer was dan de gewone Civic. Pas in 1977 verscheen de vijfdeurs Civic, met een grote vijfde deur tot aan de achterbumper.

Hondamatic

Het nog geen zevenhonderd kilo wegende Hondaatje werd aangedreven door een viercilinder benzinemotor van 1.169 cm3 en een vermogen van 37 kW (50 pk). Later werd dat 1.237 cm3 en 38 kW (52 pk). Standaard was hij voorzien van een vierversnellingsbak – dat was destijds helemaal niet ongewoon. Een semi-automatische tweetrapstransmissie – de Hondamatic – was een optie. Vanaf 1974 bood Honda de Civic ook met een vijfversnellingsbak aan.

“Standaard was hij voorzien van een vierversnellingsbak; een semi-automatische tweetrapstransmissie – de Hondamatic – was een optie”

Internationaal succes

Met de Civic kreeg Honda internationaal succes. De kleine Honda bleek niet alleen behoorlijk betrouwbaar, het concept van motor dwars voorin, voorwielaandrijving en een derde deur was begin jaren zeventig sterk in opkomst en de Civic liftte als het ware mee.

CVCC-motor

In 1975 introduceerde Honda de CVCC-motor in de Civic. Die motor was vooral voor de Amerikaanse markt bedoeld, waar de kleine Honda ook zeer populair was. De CVCC staat voor Compound Vortex Controlled Combustion en het bijzondere van die motor was dat de cilinderkop was aangepast voor een efficiëntere, schonere verbranding. De emissie-eisen in de Verenigde Staten werden steeds strenger maar dankzij de CVCC-motor was montage van een katalysator niet nodig, evenmin als het gebruik van loodvrije benzine. De berijder van de Civic CVCC kon elk type benzine tanken. Daarmee was de kleine Honda vrijwel uniek op de Noord-Amerikaanse markt.

“ De kleine Honda bleek niet alleen behoorlijk betrouwbaar, hij kon ook serieus roesten”

Roest rust niet

De eerste generatie van de Honda Civic was dan wel heel betrouwbaar, het bleek ook dat ie serieus kon roesten. In Amerika schreef Honda de eigenaars van ongeveer een miljoen Civics van de jaren 75-79 aan vanwege ernstige roestvorming in de voorspatborden; de eigenaar kon die laten vervangen of zijn geld voor de auto terugkrijgen. Maar dat was nog niet alles: de Amerikaanse verkeersveiligheidsorganisatie riep – opnieuw – bijna een miljoen Civics van alle bouwjaren van de eerste generatie terug voor inspectie van de voorwielophanging, dwarsbalk en montagepunten van de schokdempers vanwege ernstige roestvorming.

Elke generatie weer beter

Zo heeft roest de eerste generatie van de Honda Civic vrijwel volledig uitgeroeid. Maar kennelijk was de reputatie van de Civic zo goed – en elke generatie weer beter – dat er inmiddels al tien generaties zijn verschenen. Intussen is de nieuwste Civic in niets meer te vergelijken met de eerste generatie.