We nemen afscheid van onze Mazda MX-5 uit 1990 – generatie NA – terwijl we overstappen in de nieuwste generatie, ook wel ND genoemd. Je verwacht het misschien niet, maar de nieuwste MX-5 is korter dan alle voorgaande generaties. En dat in een tijdperk waar auto’s voornamelijk groter worden. De wielbasis is wel langer dan de oer-MX-5 uit 1990 en het gewicht is bijna gelijk. Wij rijden in de krachtigste variant: de 2.0 SkyActiv. Deze heeft een gezonde 118 kW (160 pk) vermogen. Als we vertrekken, voelt de gloednieuwe roadster direct vertrouwd, mede dankzij de schakelpook die een hele korte slag heeft en iets zwaarder in de versnelling gaat dan een ‘normale’ auto. Het draagt het bij aan de rij-ervaring; je hebt meer het gevoel dat je zelf moet werken.

[parallex-1]

Elektrische stuurbekrachtiging

Het stuurgedrag voelt modern en is een stuk lichter dan de eerste generatie. Dat komt mede door de elektronische stuurbekrachtiging. De MX-5 is goed bij de les en reageert altijd snel op al je stuurinput. Hij kan hierdoor soms wat zenuwachtig aanvoelen als je de oude, hydraulische techniek gewend bent. Maar de roadster is vergevend en je zal niet snel in de problemen komen bij te enthousiast stuurgedrag. Er is geen sprake van een steile leercurve. Binnen no-time ben je gewend aan het lichtere stuurgedrag en voel je je bijna één met de auto. Jinba ittai, paard en ruiter als één, noemt Mazda dat. Op het moment dat we meer verlangen van de auto dan de banden toelaten, grijpt de ESP in om de koers te corrigeren. De MX-5 helt over in snelle bochten. Dat is zeker geen teken van slappe vering of slecht weggedrag. Grip is er volop. Op klinkerwegen voel je pas hoe stug de tweezitter eigenlijk is. De ingenieurs van Mazda hebben een uitstekende balans gevonden tussen comfort en wegligging. De MX-5 is immers nooit een echte sportauto geweest, maar meer een funauto. We stappen dan ook altijd met veel plezier in de MX-5, het maakt niet uit of we van A naar B moeten of omdat we voor ons plezier een stuk gaan rijden.

Passen en meten

Groot is nooit een woord wat we gebruikt hebben om de MX-5 te omschrijven. Voor lange personen was het dan ook altijd passen en meten. En hoewel de nieuwste generatie korter is dan zijn voorgangers, lijkt de interieurruimte voor de bestuurder gegroeid. Bestuurders tot bijna twee meter kunnen een goede zit-stuur-houding vinden in de nieuwe roadster. Met een dergelijke lengte moet je overigens geen stekeltjeskapsel hebben, die raakt dan wel het dakje. Voor lange mensen zitten de bekerhouders misschien in de weg, maar gelukkig zijn die verplaatsbaar.

[gallerij-2]

Knipogen naar het verleden

De nieuwe MX-5 oogt scherper door de strakke lijnen dan de rondere MX-5 uit 1990. Maar als je verder kijkt, zal je als liefhebber van Mazda’s tweezitter veel overeenkomstige details herkennen. Neem bijvoorbeeld de antenne, dit is weer een ouderwetse spriet die niet inklapt. Ook lijkt het motorruim veel op de oude MX-5 dankzij het ontbreken van plastic kappen. De A-stijl en daklijn (die meestal ontbreekt) zijn direct herkenbaar als MX-5. Het lijnenspel met de aflopende neus is ook direct herkenbaar, tot de vorm van de deuren aan toe. De iconische klapkoplampen zijn (helaas) tegenwoordig verboden in verband met voetgangersveiligheid. In de plaats daarvoor krijg je twee koplampen die de weg uitstekend verlichten, iets waar de eerste generatie niet aan kan tippen. Veel andere systemen gingen ook met hun tijd mee, bijvoorbeeld de Bose-geluidsinstallatie of het gebruiksvriendelijke navigatiesysteem.

[parallex-2]

Welke is beter?

Eigenlijk komt dit neer op persoonlijke voorkeur. De ene bestuurder kan de snelheid, souplesse en trillingsvrijheid van het 2015 model waarderen. De ander wil liever de spartaanse ervaring van de eerste generatie met meer herrie en trillingen. Welke je ook kiest, van één ding kan je zeker zijn: rijplezier is gegarandeerd. Foto’s: Embee87

[gallerij-3]