Eenvoudige techniek

De Ford Capri werd ontworpen door de Amerikaan Philip Clark, die ook bij het ontwerp van de Mustang betrokken was. Hij volgde hetzelfde principe: de Capri was gebaseerd op een simpele gezinsauto met eenvoudige techniek – zelfs een starre achteras. Dat was de Cortina.

“De Ford Capri werd naar het voorbeeld van de Amerikaanse Ford Mustang ontworpen – een ‘pony car’ voor Europa.”

December 1968

Half december 1968 begon de productie van de Capri, zowel in Engeland als in Duitsland. Ook in België ging hij in productie. De Capri debuteerde in januari 1969 op de Autosalon van Brussel en werd goed ontvangen door pers en publiek.

“Een karakteristiek uiterlijk: lange neus, rechthoekige koplampen en een vouw over de flanken. De ‘luchthappertjes’ voor de achterwielkasten zijn slechts ornamentjes.”

Karakteristiek uiterlijk

De Ford Capri heeft een karakteristiek uiterlijk: een lange neus, rechthoekige koplampen – die niet helemaal lijken te passen – en een vouw over de flanken, die achter de achterwielkast naar onder afbuigt. De ‘luchthappertjes’ voor de achterwielkasten zijn slechts ornamentjes. Apart is ook dat de achterruit steiler staat dan de C-stijlen; de Capri heeft geen derde deur, maar een korte kofferdeksel.

“13-inchwielen met verchroomde wieldoppen – bepaald niet wat je tegenwoordig als sportief beschouwt.”

Vier-in-lijn, V4, V6 én V8

Hoewel de Capri er uitziet als een sportauto, was hij dat niet per se. Vooral omdat hij ook leverbaar was met 1,3-liter viercilinders. In Engeland gebouwde Capri’s waren voorzien van lijnmotoren, de Duitse van de V4 uit de Taunus. Viercilinders waren er ook met 1,5, 1,6 en 1,7 liter inhoud. De Engelse Capri was ook met een 2,0-liter V4-motor leverbaar. De sportiefste versies hadden een V6 van 2,3, 2,6, 3,0 en 3,1 liter. In Australië werden zelfs vijfliter V8-motoren ingebouwd.

“Naarmate de Capri sportiever was – of er ‘sportiever’ moest uitzien – werd de carrosserie ook voorzien van meer zwart.”

13-inch met verchroomde wieldoppen

Standaard stond de Capri op kleine 13-inchwielen met verchroomde wieldoppen – bepaald niet wat je tegenwoordig als sportief beschouwt. De wat potentere versies, met typeaanduidingen als GXL, GT, GTXL, stonden op die typische stalen Rostyle-wielen – grijs gespoten met zwartgelakte dieperliggende delen. De sportiefste versies waren voorzien van Fords schitterende lichtmetalen vierspaaks RS-wielen.

‘Sportieve’ uitstraling

Naarmate de Capri sportiever was – of er ‘sportiever’ moest uitzien – was de carrosserie ook voorzien van meer zwart: er zijn versies met zwarte grille, zwarte dorpels, zwarte motorkap, zwart tussen de achterlichten en zelfs zwart rond de ruiten – dan had je een 2000 GT.

“Toppunt van luxe en klasse was destijds een met (kunst)leder beklede kap en verchroomde sierlijstjes op hoger liggende randjes.”

Toppunt van klasse

Toppunt van luxe en klasse was in de jaren zeventig een met (kunst)leder beklede kap en verchroomde sierlijstjes op hoger liggende randjes. Daarmee was de Ford Capri óók uit te rusten. De GXL-uitvoering had zelfs een chromen sierlijst óp de plooi over de flanken.

Facelift

In 1972 kreeg de Ford Capri een milde facelift, met grotere koplampen en knipperlichten in de voorbumper. Er kwamen ook versies met dubbele ronde koplampen. De achterlichten – op de eerste versie afkomstig van de Escort – maakten plaats voor dubbel zo grote exemplaren. Alle versies van de Capri kregen de motorkap met grotere bonnet bulge van de V6-versies.

“Wereldwijd heeft Ford zo’n 1,2 miljoen exemplaren van de eerste Capri verkocht. Toch zie je ze nauwelijks meer.”

ETCC

In 1971 en 1972 won Ford met de Capri RS2600 het European Touring Car Championship. De straatversie van deze auto en de nog sterkere RS3000 en RS3100 waren voorzien van een enorme, bijna verticaal geplaatste achterspoiler. De oorspronkelijke Ford Capri bleef tot in 1974 in productie. Wereldwijd heeft Ford zo’n 1,2 miljoen exemplaren van de eerste versie van de Capri verkocht. Toch zie je ze nauwelijks meer.