Wist je dat: hoe appels tot een snelheidsrecord leidden
Alles draait om gewichtsbesparing
Heb je de Abarth 595 Competizione op onze Instagram-pagina al gezien? De gifkikker valt nogal op door zijn appeltjesgroene carrosseriekleur. Die deed ons denken aan een mooi verhaal uit de jaren zestig. Toen speelden appels een grote rol bij het succes van Abarth.
Laag gewicht, veel vermogen
Een Record Monza-uitlaatsysteem, Sabelt-racestoelen en één 1,4-liter turbo benzinemotor met 180 pk. De Abarht 595 Competizione blijkt een waar pretpakket te zijn. 180 pk is meer dan genoeg vermogen om de 1.120 kilogram zware 595 Competizione van zijn plek te krijgen.
David versus Goliath
Abarth stond altijd al bekend om zijn compacte auto’s met veel vermogen. De kleine modellen waren beroemd en berucht in de rallysport, Targa Florio en circuitracerij. De Abarths hadden niet veel vermogen nodig om veel grotere (en zwaardere) concurrenten te verslaan.
Carlo Abarth
De giftige dwergracers waren het geesteskind van Carlo Abarth. Een Italiaan die veel succes had met het ontwikkelen van raceauto’s en high-performance uitlaatsystemen. Wie kent niet de oude beelden van 500’jes en 600’jes die met geopende motorkap over het circuit scheurden.
Lees ook: Autosalon Genève 2019 #36 – Unieke Abarth-collectie
Recordauto’s
Om de kwaliteit van zijn producten te bewijzen, bouwde Abarth naast raceauto’s ook diverse recordauto’s: kleine gestroomlijnde racers die maar één doel hadden: zo hard mogelijk rijden. Een mooi voorbeeld is de Fiat Abarth 750 ‘Record’. De 375 kilogram zware recordauto werd aangedreven door een 747 cc viercilinder benzinemotor met 47 pk.
De topsnelheid bedroeg meer dan 190 km/u. Abarth brak in 1956 diverse snelheidsrecord, waaronder een 24-uurs record. In een etmaal wist hij 3.743 kilometer af te leggen.
Niet alleen snelheids-, maar ook zuinigheidsrecords reed hij aan flarden. Bij een snelheid van 150 km/u verbruikte de auto slechts 1 liter benzine op 16,6 kilometer.
Appeldieet
In 1965 wilde Carlo Abarth zelf een snelheidsrecord vestigen, maar er was één probleem. De 57-jarige Carlo was nogal een potige kerel die niet gemakkelijk in de cockpit van de kleine Fiat Abarth 1000 Monoposto Record pastte. Abarth nam daarom rigoureuze maatregelen en waagde zich op doktersadvies (!) aan een appeldieet.
Carlo at de hele dag niets anders dan appels. Niet iets wat wij direct zouden aanraden, maar ach dit waren de jaren zestig. Toen stonden leraren ook nog rokend voor de klas.
30 kilogram afvallen
In recordtijd wist de Italiaan 30 kilogram af te vallen. Precies genoeg om de cockpit te passen. Op 20 oktober 1965 wist hij met de auto een acceleratie- en snelheidsrecord te vestigen op de 400 en 500 meter. Het verhaal van de appels groeide daarna uit tot een prachtig kroegverhaal. In bijna elk naslagwerk van Abarth komen de appels een keer terug.
Verde Adrenalina
In de jaren daarna ontwikkelt Abarth nog diverse race- en rallyauto’s. Niet alleen Fiat, maar ook Lancia behaalt veel succes met door Abarth ontwikkelde rallyauto’s. Tegenwoordig is er helaas nog één Abarth-productiemodel op de rallypaden terug te vinden: de Abarth 124 Spider. Maar ach, gelukkig hebben de carrosseriekleur ‘Verde Adrenalina’ nog. Een leuke herinnering aan Carlo en zijn appeldieet.
Lees ook: reportage: Abarth Works Museum in Lier