De vooruitzichten voor de skiënde elektrisch rijder waren niet al te best op zaterdag 25 februari. Op deze dag startte de voorjaarsvakantie namelijk voor de regio’s Midden en Noord, wat betekende dat de Autobahnen richting de skigebieden op die dag voornamelijk bevolkt zouden gaan worden door skiboxdragende vierwielers voorzien van gele kentekens. Omdat die stoet in toenemende mate bestaat uit elektrische auto’s, zou dat de nodige wachttijd gaan opleveren bij de snelladers voor mensen die met de elektrische auto op wintersport gaan.

Of dat laatste ook daadwerkelijk zou kloppen, wilden wij wel ondervinden. Dus we leenden een Nissan Ariya en reden daarmee naar het wintersportgebied. Hoe dat verliep en hoe we deze reis aanpakten, lees je in de tekst hieronder. Bekijk je liever de video? At your service!

Met de EV op wintersport: IDEAAL of NACHTMERRIE?! – AutoRAI TV

Voorbereidingen voor elektrisch rijden naar de wintersport

Inmiddels is de laadinfrastructuur in Duitsland van een dusdanig niveau dat je in principe ook zonder voorbereidingen kunt gaan rijden. Bij vrijwel iedere Raststätte of Autohof staan snelladers van verschillende aanbieders die ook werken met Nederlandse laadpassen. Over die laadpassen gesproken: check voorafgaand aan je vertrek of je laadpas ook Europese dekking heeft en bij welke aanbieders je allemaal kunt laden. Wij kregen een laadpas met Europese dekking van Multitankcard mee. Die werkte bij ieder laadpunt waar we onderweg stopten.

Heb je de juiste laadpas, dan kun je de route gaan plannen. Wij gebruikten daarvoor de app ‘A Better Routeplanner‘, een routeplanner die specifiek ontworpen is voor elektrische auto’s. Het werkt zo: je voert eerst het merk en type van jouw auto in en kiest vervolgens de batterijcapaciteit die jouw auto heeft. Daarna voer je het begin- en eindpunt van je reis in. Ook kun je kiezen met hoeveel procent batterijlading je wil starten en eindigen. De app berekent op basis van de ingevoerde gegevens en preferenties een route en laat zien waar je onderweg het beste kunt stoppen om te laden, hoeveel je moet bijladen om de volgende laadstop te halen en de geschatte tijd van het opladen. Dat ontzorgt dus behoorlijk.

Met de elektrische auto op wintersport: de reis

De dag des oordeels was aangebroken. Op 25 februari vertrokken wij ’s ochtends rond een uur of negen vanuit Nijmegen. Die late vertrektijd was een bewuste keuze. De meeste mensen vertrekken namelijk ’s nachts of ’s ochtends vroeg, waardoor je meerijdt in de stoet als je ook rond die tijd vertrekt. Ons plan was om achter de stoet aan te rijden in de hoop dat de beschikbaarheid van de laadinfrastructuur dan beter zou zijn.

Onze route was circa 800 kilometer lang en A Better Routeplanner berekende dat we drie laadstops nodig zouden hebben om onze bestemming te halen met nog 30 procent batterijcapaciteit over. De eerste laadstop was na 211 kilometer gepland bij het Ionity-snellaadstation Brohltal West. Daar kwamen we aan met nog zo’n 30 procent batterijcapaciteit over. Je zou er in dat geval voor kunnen kiezen om nog wat verder door te rijden, maar met een elektrische auto is het prettig om een comfortabele marge in te bouwen voor je laadstops. Mocht de snellader om wat voor reden dan ook niet werken, dan heb je in ieder geval nog uitwijkmogelijkheden naar een ander laadpunt.

Wachten of doorrijden?

Bij het Ionity-laadstation was er direct een lege snellader vrij om te kunnen laden. De eerste horde was dus genomen. Na een halfuurtje pauzeren en koffiedrinken vervolgden we onze reis met een lading verse stroom aan boord. A Better Routeplanner leidde ons naar het dorpje Bretten, iets buiten de Autobahn. Daar laadden we de Ariya na wederom circa 200 kilometer op bij een snellader van Aral Pulse. Ook bij deze snellader was er meteen plek en konden we direct beginnen met laden. Gelukkig bevond de McDonald’s zich om de hoek voor de obligate vette reizigershap.

Het halfuurtje bij Aral vloog voorbij en we konden ons opmaken voor de route naar de laatste snellader van de reis. Dat was een lader van Allego bij een Autohof in de buurt van de Oostenrijkse grens. Daar liepen we wel tegen een probleem aan. Er stonden namelijk slechts twee snelladers waarvan eentje defect was. Gelukkig reed er net een BMW iX weg bij de functionerende snellader, waardoor wij er direct terecht konden. Dat was een meevaller, want anders hadden we mogelijk wel wat langer moeten wachten.

Soepel met een elektrische auto naar de wintersport

Na die laatste laadstop ging het snel en was het nog ongeveer 180 kilometer tot Klösterle, onze eindbestemming. Uiteindelijk kwamen we aan met nog 30% batterijcapaciteit over, zoals A Better Routeplanner al voorspeld had. De totale reistijd bedroeg 8 uur en 50 minuten inclusief laadstops, wat helemaal niet slecht is. Onderweg hadden we dan ook nauwelijks file. Het gokje van laat vertrekken pakte in dit geval dus goed uit.

Een groot voordeel was dat we de Ariya bij het hotel gewoon weer konden opladen via een wallbox. Dat biedt behoorlijk wat extra gemak, omdat je de auto tijdens de vakantie dan ook zorgeloos kunt gebruiken zonder op zoek te moeten naar een snellader in de buurt. Het loont dus de moeite om bij het uitzoeken van het hotel te kijken of ze ook een laadmogelijkheid hebben.

De Nissan Ariya

Dan hebben we het nog niet eens gehad over de ster van de show: de Nissan Ariya. We kozen voor de Ariya als reisauto omdat hij ruimte biedt, voldoende range heeft en we de auto alleen bij de introductie aan de tand gevoeld hadden. Van Nissan Nederland kregen we de Ariya 87 kWh Evolve mee. Dat is de versie met de grootste batterij en voorwielaandrijving en ook direct de Ariya met de grootste actieradius. ‘Evolve’ is het meest luxe uitrustingsniveau en omvat onder meer stoel- en stuurverwarming, Nissan ProPilot, een panoramisch schuifdak en een digitale binnenspiegel.

In de praktijk bleek de voorwielaangedreven Ariya de winterse omstandigheden prima de baas te kunnen. Met 242 pk heb je genoeg vermogen om vlot te kunnen accelereren en je komt dus verder op één acculading dan de vierwielaangedreven Ariya e-4ORCE. In theorie bedraagt de WLTP-actieradius van de voorwielaangedreven Ariya 533 kilometer, daar blijft in de winter nog circa 350 tot 400 kilometer van over. Dat blijkt precies genoeg om comfortabel van lader naar lader te kunnen rijden zonder het idee te hebben dat de afstanden veel te kort zijn. Daarbij hoefden we ons niet in te houden: we reden vrijwel de gehele reis 120-130 km/u. Je kunt de afstanden tussen de stops eventueel dus nog vergroten als je wat rustiger gaat rijden. Ons gemiddelde praktijkverbruik kwam tijdens de testperiode uit op 23,6 kWh per 100 kilometer. Dat is netjes voor een elektrische auto van dit formaat.

Het woord ‘comfortabel’ omschrijft de Ariya overigens treffend. De stoelen zitten goed, als bestuurder heb je een prettige zitpositie met veel overzicht en ook het veercomfort is rustgevend op lange ritten. Ik en mijn twee medepassagiers kwamen uitgerust aan op onze eindbestemming. Onze familieleden die ’s nachts vertrokken met een Volvo XC90 D5 waren aanmerkelijk vermoeider…

Met de elektrische auto op wintersport: de conclusie

Klopte het schrikbeeld dat werd geschetst van het naar de wintersport rijden met de elektrische auto? Nee, niet bepaald. Onze reis is natuurlijk slechts een persoonlijke ervaring en geen veralgemenisering, maar wij hebben onderweg geen enkele moeite gehad met de beschikbaarheid van de laadinfrastructuur. Op de terugweg moesten we overigens wel even vijf minuten wachten bij een snellaadstation voordat er plek was, maar dat is nog te overzien. Al met al kun je tegenwoordig, zij het met een beetje voorbereiding, prima met een elektrische auto op wintersport. De beloofde uitdaging van de laadfiles en het vinden van beschikbare laadinfrastructuur bleef uit!