Auto’s van Toen: Honda S600-S800
Hightech sportauto in borstzakformaat
 |
Door Paul Spek . Als (model)autoliefhebber schrijft hij wekelijks de rubrieken AutoRAI in Miniatuur en Auto’s van Toen. Rijdt een smart citycoupé en een Ford Streetka. |
Motorfietsenfabrikant Honda had begin jaren zestig nog weinig ervaring op het gebied van autoproductie. Dan is het wel heel bijzonder dat het op de personenautomarkt debuteerde met een juweeltje als deze kleine sportauto.
Nationale Honda-meeting
In juni 1962 – tijdens de elfde nationale Honda-meeting – presenteerde Honda een prototype van een heel klein open sportautootje, de S360. De motor had een cilinderinhoud van 360 cm3 en leunde natuurlijk nadrukkelijk op de motorfietsentechniek en -expertise van Honda. Het prototype werd enthousiast ontvangen, maar ging niet in productie. In plaats daarvan werkte Honda verder aan het concept.
“Honda monteerde in de S500 een watergekoelde 531 cm3 viercilinder lijnmotor met een dubbele bovenliggende nokkenas en vier carburateurs. Het vermogen was 32 kW bij 8.000 t.p.m.”
S500
Inmiddels had Honda een minuscuul vrachtautootje in productie genomen en was dus autofabrikant geworden. In 1963 bracht het merk de S500 op de markt – een doorontwikkelde versie van het eerdere prototype. En wat zat er een mooi motortje in. Honda monteerde een watergekoelde 531 cm3 viercilinder lijnmotor met een dubbele bovenliggende nokkenas en vier carburateurs. Het vermogen was 32 kW bij 8.000 t.p.m. Maximumtoerental was 9.500. Het Hondaatje woog maar 680 kilogram en bereikte een topsnelheid van bijna 130 km/h.
S600
Honda zat niet stil en bracht al in 1964 de opvolger op de markt: de van de S500 afgeleide S600. Die verscheen niet alleen als roadster, maar ook als driedeurs coupé. Dat het autootje met een lengte van 3,30 meter en een breedte van slechts 1,40 meter niet bepaald op de maten van west-Europese kopers was afgestemd, kun je wel zien op de publiciteitsfoto met dame: ze lijkt moeilijkheden te hebben met uitstappen.
“De onafhankelijk opgehangen achterwielen werden met twee afzonderlijke kettingen aangedreven”
Kettingaandrijving
De motor van de S600 had een cilinderinhoud van 606 cm3 en leverde een vermogen van 43 kW (57 pk) bij 8.500 t.p.m. Daarmee bereikte de S600 een topsnelheid van 140 km/h. De open versie woog slechts 715 kg, de coupé 730. Heel bijzonder: de onafhankelijk opgehangen achterwielen werden met twee afzonderlijke kettingen aangedreven.
S800
In 1966 introduceerde Honda de volgende opvolger, de S800. Zoals de typenaam aangeeft, had Honda de cilinderinhoud opnieuw vergroot, tot 791 cm3. Het vermogen bedroeg 52 kW (70 pk) bij 8.000 t.p.m. (de motor kon zelfs 10.000 t.p.m. aan) en de topsnelheid lag nu op 160 km/h. Je moet er toch eigenlijk niet aan denken: die snelheid in een autootje van 1,40 meter breed met een 10.000 toeren per minuut krijsend motortje voorin.
“Je moet er toch eigenlijk niet aan denken: 160 km/h in een autootje van 1,40 meter breed met een 10.000 t.p.m. krijsend motortje voorin”
S800M
Na verloop van tijd verving Honda de kettingaandrijving van de achterwielen door een conventionele cardanaandrijving en een starre achteras. En begin 1968 paste Honda de S800 aan voor de Amerikaanse markt. Honda voorzag de auto daarom van onder meer veiligheidsglas, markeerlichten opzij en zuinigere carburateur. De auto werd omgedoopt tot S800M. Uiteindelijk exporteerde Honda de S800M helemaal niet naar de VS en in 1970 stopte de productie. Er zijn niet veel Honda’s S600 en S800 overgebleven. De auto was behoorlijk roestgevoelig. Maar technisch was het een zeer interessante auto. En ook bijzonder omdat de coupéversie was voorzien van een derde deur!
“Honda paste de S800 aan voor de Amerikaanse markt, maar uiteindelijk exporteerde Honda hem helemaal niet naar de VS”