CVT – Continu Variabele Transmissie

CVT is een afkorting voor Continu Variabele Transmissie of in het Engels voor Continuous-Variable Transmission en wordt toegepast door verschillende autofabrikanten. De CVT vindt zijn oorsprong in Nederland en wel bij DAF dat destijds de Variomatic leverde. Het motorvermogen wordt via een automatische koppeling naar de primaire kast van de transmissie doorgevoerd. In deze ‘kast’ bevindt zich een schakelmechanisme. De belangrijkste onderdelen van de CVT zijn de primaire kast, het beweegbare schijvenpaar, de V-vormige riem en de secundaire kast. De overbrengingsverhouding wordt bepaald door het verschil in diameter van beide schijvenparen. Het komt er eigenlijk op neer dat dankzij de CVT een motor in staat is om continu, vandaar ook het woord ‘continu’ in de naam van de transmissie, een bepaald toerentalbereik te draaien. De transmissie heeft geen versnellingen. Naarmate je meer gas geeft, gaan de beweegbare schijven in diameter van elkaar veranderen. Hierdoor kan de auto soepel en zonder schokken naar een hogere snelheid komen. De CVT functioneert met behulp van een rubberen riem draaiend op een trapeziumvormig component. Een CVT heeft twee schijven. De ene schijf is verbonden met de motor en de andere schijf met de aandrijving van de wielen. De twee schrijven kunnen van elkaar verschuiven, waardoor de riem op een andere diameter draait. Dit bepaalt het toerental van de motor. Een CVT heeft al kenmerk dat de motor op een continu toerental kan draaien om te accelereren, al gaat de technologie steeds verder. Autofabrikanten verzinnen ook systemen waarbij een CVT-automaat ‘kunstmatige’ verzetten nabootst. Zo lijkt het alsof de motor schakelt zoals een reguliere automaat met echte verzetten. De oorsprong van de CVT begint bij Hub van Doorne die het systeem in 1958 op de markt bracht. Naar de verdwijning van DAF werd het systeem echter vergeten. Toch zijn er nog steeds modellen die de CVT-transmissie aan boord hebben. Neem bijvoorbeeld de Toyota Prius en de Nissan Murano.