Volvo 343

De Volvo 343 verscheen in 1976. De auto had een eigenaardige vormgeving, met een kort kontje, twee portieren, een grote achterklep en grote, zwarte bumpers. Dat korte kontje was destijds een aerodynamische noviteit en zou nog redelijk wat navolging krijgen bij andere merken.

“De Volvo 343 had een eigenaardig kort kontje, een aerodynamische noviteit die navolging kreeg bij andere automerken”

77 of 88

De Volvo 340 was eigenlijk een beetje een koekoeksjong, want hij was door DAF ontwikkeld als opvolger van de 66. Als de auto inderdaad als DAF op de markt zou zijn verschenen, had hij het typenummer 88 gekregen – 77 zou logischer zijn in het rijtje van DAF 33, 44, 55 en 66. Maar als DAF 77 zou het model vanaf 1978 gemakkelijk als een auto van een oud modeljaar kunnen worden afgeserveerd – en DAF hád al een imagoprobleem.

Ingenieur Van den Brugghen

Nee, de auto zou het typenummer 88 krijgen, vertelde ir. Van den Brugghen ooit tijdens een lezing voor DAF Club Nederland. Van den Brugghen was verantwoordelijk voor de techniek van alle personenmodellen van DAF én is een van ontwerpers die genoemd worden op het patent van de traploze en volautomatische Variomatic-transmissie van DAF. Hij kon echter ook niet weten dat de auto zelfs nog tot in 1991 in productie zou zijn.

“De auto was een beetje een koekoeksjong, want hij was door DAF ontwikkeld als opvolger van de 66. Volvo paste het ontwerp aan naar de eigen veiligheidsmaatstaven”

Spoorbielzen

Nadat het de personenautodivisie van de Eindhovense autofabrikant had overgenomen, paste Volvo het ontwerp van de nieuwe DAF aan naar de eigen veiligheidsmaatstaven. Dat kwam er uiterlijk op neer dat de auto voorzien werd van Volvo’s ‘spoorbielzenbumpers’ van destijds. De typeplaatjes vermeldden een typisch Volvo-typenummer, 343, waarin de 3 staat voor de serie, de 4 voor het aantal cilinders en de laatste 3 voor het aantal deuren.

Variomatic-transmissie

De Variomatic onder de achterbank bleef behouden, maar Volvo paste de bediening ervan aan. In elke DAF-personenauto bood de transmissiehendel alleen keuze uit vooruit en achteruit. De bestuurder/bestuurster startte de auto ‘in de versnelling’, met de nodige parkeerschades tot gevolg als hij – maar meestal zij – de voet niet op de rem hield. In de Volvo 340 had de bestuurder een echte parkeerstand en een échte P-R-N-D-verdeling met een deblokkeerschakelaar op de knop van de hendel. Veiligheid voor alles, bij Volvo.

“De 1.400 cm³ Renault-motor in combinatie met de Variomatic was wat zwakjes voor het gewicht van de auto”

Goede gewichtsverdeling

De 1.400 cm3 Renault-motor in combinatie met de Variomatic was wat zwakjes voor het – mede door Volvo’s veiligheidsmaatregelen toegenomen – gewicht van de auto. Die Variomatic legde natuurlijk ook de nodige kilo’s in de weegschaal. Maar doordat die achterin was gemonteerd, had de Volvo 343 wél een heel goede gewichtsverdeling en dus potentieel een prima wegligging – al zocht je met de bestaande aandrijflijn niet snel de grenzen op.

Florissantere kleuren

Al in 1978 kreeg de 343 een kleine facelift, met licht aangepaste bumpers, wielen en interieur. Ook kwamen er wat florissantere kleuren beschikbaar, want het kleurenpalet was in 1976 awkward, om maar eens een modewoord te gebruiken: appeltjesgroen, chocoladebruin, oker… met interieurs in lichtbeige, lichtbruin en blauw, en allemaal met die grote, zwarte bumpers.

“Pas in 1979 introduceerde Volvo een handgeschakelde versie en toen ook het vijfdeursmodel verscheen, werd de aantrekkingskracht van de kleine Volvo meteen veel groter”

Handbak

Pas in 1979 introduceerde Volvo ook een handgeschakelde versie – met de vierversnellingsbak uit de 240. Toen verscheen ook het vijfdeursmodel, de 345, waarmee de aantrekkingskracht van de kleine Volvo meteen veel groter werd. Toen begin jaren tachtig de 343/345 werd gefacelift, met veel fraaiere bumpers en een rankere neus, en ook andere motoren leverbaar werden, kreeg de Volvo 300-serie het succes dat die verdiende.

Zescilinder? Nee…

In 1983 verscheen de 360, met een tweeliter Volvo-motor. Hoewel dat ook een viercilinder was, noemde Volvo de tweelitermodellen 360 en de overige versies 340. In 1984 kreeg de Nederlandse Volvo een sedanbroertje, met vier portieren en een langere bagageruimte.

“De Italiaanse carrosserier Bertone presenteerde in 1979 een ontwerp voor een coupéversie, maar toen Volvo die afwees, werd dat de basis voor de Citroën BX”

Diesel, lpg

Vanaf toen was ook een 1,6-liter dieselmotor leverbaar, die in 1989 weer verdween. In 1985 kreeg de gehele 300-serie opnieuw een facelift en verscheen ook een 1,7-liter benzinemotor van Renault in de optielijst. Vanaf 1979 was er zelfs een lpg-versie.

Bertone-ontwerp

Grappig: de Italiaanse carrosserieontwerper Bertone presenteerde in 1979 een ontwerp voor een coupéversie van de 343. Volvo wees het ontwerp af, waarna het de basis werd voor de Citroën BX, die in 1982 verscheen.

“De Volvo 340 is ook ingezet door de Nederlandse politie. Wie is destijds niet geflitst door een politiecamera die in een geparkeerde 340 Winner was gemonteerd?”

Sportief

Vanwege zijn uitstekende gewichtsverdeling was de Volvo 300 ook succesvol is bepaalde vormen van autosport, zoals rally en rallycross. In 1980 won Per-Inge Walfridsson zelfs het Europese rallycross-kampioenschap. In Groot-Brittannië – waar de Volvo 300-serie sowieso mateloos populair was – is de 360 nog steeds populair voor rally’s en in Nederland is de laatste jaren zelfs een speciale raceklasse voor de Volvo 360, de Volvo 360 cup.

Onsportief

De Volvo 340 is ook ingezet door de Nederlandse politie. Iedereen kent wel de witte auto’s met oranje strepen en zwaailicht. Als je die zag, dan paste je je gedrag meteen aan. Maar wie is niet ooit eens geflitst door dienstkloppers in een standaard-340 Winner – de simpelste uitvoering – die langs de weg was geparkeerd? Op een gegeven moment was je wantrouwig tegenover élke Volvo 340 Winner, of niet soms? Op www.rijkspolitie.org vind je nog fraaie foto’s van 340’s in gemarkeerde en ongemarkeerde uitvoering.